De Eurozone is nog in leven. Beurzen reageren positief op het bereikte akkoord over het noodfonds en de Griekse schuld. Stiekem zullen beleggers vooral blij zijn met de gevraagde externe hulp aan groeilanden als China en Brazilië.
De Europese leider zijn voorlopig in hun missie geslaagd.
De risico-aversie bij beleggers is deels weggenomen. Aandelenkoersen gaan omhoog en vluchthavens als de Amerikaanse dollar en Duits staatspapier worden deels verlaten.
Noodfonds meer power
Belangrijk onderdeel van het pakket zoals het er nu ligt is dat het Europese noodfonds meer power krijgt.
Via garanties op Europees staatspapier zal de slagkracht met een factor vier à vijf vergroot worden. Details moeten nog uitgewerkt worden.
Na de getrokken steun van Griekenland, Ierland en Portugal was er van de 440 miljard euro nog maar 290 miljard over. Veel te weinig om geloofwaardig eventuele hulp aan landen als Italië en Spanje te kunnen bieden. Dat wordt nu dus circa 1.000 miljard euro, niet officieel bevestigd.
Hoe werkt het? Doordat het noodfonds circa een kwart van de hoofdsom van nieuw uit te geven overheidspapier garandeert bij een eventueel faillissement van een euroland zullen marktpartijen eerder geneigd zijn geld aan deze landen uit te lenen.
Hierdoor kan de rente voor deze landen betaalbaar blijven, wat hen ruimte en tijd geeft de eigen financiële huishouding en kracht van de economie te bevorderen. Besmettingsgevaar van de Griekse-ziekte via het bankenkanaal naar andere landen wordt zo mogelijk voorkomen.
De reikwijdte van het noodfonds zal zo flink toenemen zonder dat de Europese landen extra geld hoeven te doneren.
Externe hulp
Ook het IMF is gevraagd bij te dragen aan een krachtiger noodfonds. De exacte invulling daarvan moet nog nader uitgewerkt worden. Het IMF zal dan ook invloed willen hebben op de hervormingen en bezuinigingen van landen. Niet iedereen zit daar op te wachten.
Via de opzet van een of meerdere Europese investeringsvehikels worden private investeerders en andere landen nadrukkelijk uitgenodigd om in het eurogebied te investeren en zo via een omweg de slagkracht van het noodfonds verder vergroten.
Het gaat met name om Brazilië, Rusland, India en China, bekend als de BRIC-landen, alsmede Zuid-Afrika en landen uit het Midden-Oosten.
China had al vaker perifeer staatspapier gekocht, maar nu zou het ook om directe investeringen gaan in bijvoorbeeld infrastructurele werken en staatseigendommen.
Voor wat hoort wat
Deze landen hebben al eerder aangeven bereid te zijn in Europa te investeren, maar dat zij daar wel wat voor terugvragen.
China toont zich enthousiast, maar dan wel meer invloed in het IMF krijgen. China heeft nu een steminbreng van 3,8 procent, tegen 2,1 procent voor Nederland.
De stemmen in het IMF zoals dat nu is staan volstrekt niet meer in verhouding met de economische invloed van landen in de wereld. Zo beschikt Europa over een derde van de stemmen, terwijl het nu toch voor steun bij veel minder invloedrijke landen moet aankloppen.
Details over deals met opkomende landen zijn hier ook nog niet uitgewerkt. Mogelijk dat er op de G20 bijeenkomst volgende week meer over naar buiten komt.
Logisch
Het klinkt allemaal logisch. Op deze wijze kan de nieuwe wereldorde tot uiting komen in meer zeggenschap van opkomende landen bij gezaghebbende instanties als het IMF.
Vanuit de opkomende landen gezien zal niet alleen het stemrecht een rol spelen, maar voelen zij ook de noodzaak hun afzetkanalen (lees Europa) goed te blijven verzorgen.
De Chinese Premier Wen Jiabao zegt terecht dat China niet geïsoleerd kan blijven groeien. De rest van de wereld moet meelopen.
Voor beleggers dus geen verkeerde zaak, maar de financiële markten zullen vinger aan de pols houden over de definitieve uitwerking van dit alles.
De risico-aversie bij beleggers is deels weggenomen. Aandelenkoersen gaan omhoog en vluchthavens als de Amerikaanse dollar en Duits staatspapier worden deels verlaten.
Noodfonds meer power
Belangrijk onderdeel van het pakket zoals het er nu ligt is dat het Europese noodfonds meer power krijgt.
Via garanties op Europees staatspapier zal de slagkracht met een factor vier à vijf vergroot worden. Details moeten nog uitgewerkt worden.
Na de getrokken steun van Griekenland, Ierland en Portugal was er van de 440 miljard euro nog maar 290 miljard over. Veel te weinig om geloofwaardig eventuele hulp aan landen als Italië en Spanje te kunnen bieden. Dat wordt nu dus circa 1.000 miljard euro, niet officieel bevestigd.
Hoe werkt het? Doordat het noodfonds circa een kwart van de hoofdsom van nieuw uit te geven overheidspapier garandeert bij een eventueel faillissement van een euroland zullen marktpartijen eerder geneigd zijn geld aan deze landen uit te lenen.
Hierdoor kan de rente voor deze landen betaalbaar blijven, wat hen ruimte en tijd geeft de eigen financiële huishouding en kracht van de economie te bevorderen. Besmettingsgevaar van de Griekse-ziekte via het bankenkanaal naar andere landen wordt zo mogelijk voorkomen.
De reikwijdte van het noodfonds zal zo flink toenemen zonder dat de Europese landen extra geld hoeven te doneren.
Externe hulp
Ook het IMF is gevraagd bij te dragen aan een krachtiger noodfonds. De exacte invulling daarvan moet nog nader uitgewerkt worden. Het IMF zal dan ook invloed willen hebben op de hervormingen en bezuinigingen van landen. Niet iedereen zit daar op te wachten.
Via de opzet van een of meerdere Europese investeringsvehikels worden private investeerders en andere landen nadrukkelijk uitgenodigd om in het eurogebied te investeren en zo via een omweg de slagkracht van het noodfonds verder vergroten.
Het gaat met name om Brazilië, Rusland, India en China, bekend als de BRIC-landen, alsmede Zuid-Afrika en landen uit het Midden-Oosten.
China had al vaker perifeer staatspapier gekocht, maar nu zou het ook om directe investeringen gaan in bijvoorbeeld infrastructurele werken en staatseigendommen.
Voor wat hoort wat
Deze landen hebben al eerder aangeven bereid te zijn in Europa te investeren, maar dat zij daar wel wat voor terugvragen.
China toont zich enthousiast, maar dan wel meer invloed in het IMF krijgen. China heeft nu een steminbreng van 3,8 procent, tegen 2,1 procent voor Nederland.
De stemmen in het IMF zoals dat nu is staan volstrekt niet meer in verhouding met de economische invloed van landen in de wereld. Zo beschikt Europa over een derde van de stemmen, terwijl het nu toch voor steun bij veel minder invloedrijke landen moet aankloppen.
Details over deals met opkomende landen zijn hier ook nog niet uitgewerkt. Mogelijk dat er op de G20 bijeenkomst volgende week meer over naar buiten komt.
Logisch
Het klinkt allemaal logisch. Op deze wijze kan de nieuwe wereldorde tot uiting komen in meer zeggenschap van opkomende landen bij gezaghebbende instanties als het IMF.
Vanuit de opkomende landen gezien zal niet alleen het stemrecht een rol spelen, maar voelen zij ook de noodzaak hun afzetkanalen (lees Europa) goed te blijven verzorgen.
De Chinese Premier Wen Jiabao zegt terecht dat China niet geïsoleerd kan blijven groeien. De rest van de wereld moet meelopen.
Voor beleggers dus geen verkeerde zaak, maar de financiële markten zullen vinger aan de pols houden over de definitieve uitwerking van dit alles.